Πότε το παιδί χρειάζεται βοήθεια από τον ψυχολόγο
Το μικρό παιδί ή ο
έφηβος και οι γονείς χρειάζεται να απευθυνθούν σε ειδικό όταν
- Οι γονείς έχουν
απορίες ή διαφωνίες σχετικά με την διαπαιδαγώγησή του
- Η οικογένεια έχει
βιώσει μια δοκιμασία, όπως χωρισμό, ασθένεια, θάνατο κλπ. Αυτά τα γεγονότα
έχουν επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού και πολλές φορές η προληπτική επίσκεψη
στον ειδικό αποτρέπει τυχόν μελλοντικούς
κινδύνους
- Το παιδί
αντιμετωπίζει πρόβλημα στην εξέλιξή του και πρέπει να γίνει αξιολόγηση της
νοημοσύνης και των ικανοτήτων του
- Παρουσιάζει
μαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα, διάσπαση στην προσοχή, τραυλισμό,
ενούρηση μετά τα 5 χρόνια κ.α.
- Παρουσιάζει αλλαγή
σε διάφορες σημαντικές συμπεριφορές:
• απότομη κάμψη στις σχολικές επιδόσεις
• απότομη αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες
(αρχίζει να τρώει βουλιμικά ή, αντίθετα, παρουσιάζει ανορεξία)
• δυσκολίες στον ύπνο (υπνηλία ή εφιάλτες ή
αϋπνία)
- Κλείνεται στον
εαυτό του, αποφεύγει κάθε διάλογο ή
επιτίθεται
- Το παιδί νιώθει
άσχημα με τον εαυτό του, είναι αγχωμένο, πιεσμένο, θλιμμένο, φέρεται δειλά και
δεν έχει αυτοπεποίθηση
- Παρουσιάζει
κατάθλιψη
- Μιλά για θάνατο
- Παίρνει ναρκωτικά
ή άλλες ουσίες (π.χ. πίνει συστηματικά)
- Δείχνει να
αποφεύγει ένα άτομο που του ήταν προσφιλές και αυτό συμπίπτει με την έναρξη
προκλητικής ερωτικής συμπεριφοράς
- Λέει ψέματα και
γίνεται μυστικοπαθές
- Αυτοτραυματίζεται
ή τραυματίζει κάποιον άλλο
- Εκδηλώνει τάσεις
φυγής και λέει «θα σηκωθώ να φύγω από εδώ μέσα»
- Παραβατική
συμπεριφορά (κλοπές, βανδαλισμοί κ.λ.π.)
- Φέρεται με
ιδιαίτερα έντονη ανυπακοή στο σπίτι ή στο σχολείο
- Έχει φίλους με
σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς
Τι κάνει ο ψυχολόγος
Ο ψυχολόγος αξιολογεί τις ικανότητες και τις τάσεις του ατόμου και διερευνά τα
προβλήματα του στο νοητικό και συναισθηματικό τομέα και στη συμπεριφορά. Σε εκείνους που τον επισκέπτονται παρέχει
έπειτα από αξιολόγηση, συμβουλές, ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.
Τέλος, με διάφορες μεθόδους θεραπείας αντιμετωπίζει τα ψυχολογικά προβλήματα
που παρουσιάζουν ενήλικες και παιδιά.
Τέτοια προβλήματα
είναι το άγχος, οι φοβίες, οι δυσκολίες στην επικοινωνία, τα προβλήματα
συμπεριφοράς κ.α. Στον ψυχολόγο
απευθύνεται όποιος αντιμετωπίζει κάποιο
ψυχολογικό πρόβλημα, χωρίς αναγκαστικά το πρόβλημα αυτό να ανάγεται στη
σφαίρα της ψυχικής ασθένειας.
Ευτυχώς, υπάρχει μια
μεγάλη μερίδα γονιών που είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα ψυχικής υγείας και οι οποίοι επισκέπτονται
χωρίς δισταγμούς τον ψυχολόγο όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα στη συμπεριφορά
του παιδιού τους. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι όλα τα παιδιά πρέπει να περάσουν από τον ψυχολόγο. Σε
περίπτωση, όμως, που ένα παιδί παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα ή μπλοκάρισμα το
οποίο δεν υποχωρεί, μια επίσκεψη στον ψυχολόγο μπορεί να είναι ακόμα και
σωτήρια. Όσο αφήνουμε το πρόβλημα, υπάρχει πιθανότητα να επιδεινωθεί και ένα
ελαφρύ σύμπτωμα, που μόλις έχει ξεκινήσει, μπορεί να καταλήξει να διαδραματίζει
κυρίαρχο ρόλο στη λειτουργία ίσως και στον ψυχισμό του παιδιού.
Μερικές φορές, για
την αντιμετώπιση ενός προβλήματος αρκεί να διαφοροποιήσουν τη στάση τους οι
ίδιοι και να ακολουθήσουν στο εξής ένα νέο πρότυπο συμπεριφοράς προς το παιδί. Το πρότυπο αυτό μπορεί να τους το υποδείξει ο ψυχολόγος, ο οποίος και
θα τους καθοδηγήσει κατά την εφαρμογή
του.
Στόχος του ψυχολόγου
σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βοηθηθούν οι γονείς, ώστε να μπορέσουν να
βελτιώσουν, να αλλάξουν ή να διαπραγματευτούν εκ νέου αυτό που χρειάζεται, π.χ.
τη στάση τους σε κάποιο θέμα, προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους.
Επισκεπτόμενοι τον ειδικό, έχουν κάνει ήδη ένα τεράστιο βήμα. Σε άλλες περιπτώσεις ίσως χρειάζεται
για κάποιο διάστημα ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση του παιδιού ή και συμμετοχή επιστημόνων άλλων ειδικοτήτων.
Για τον ψυχολόγο,
κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή οντότητα. Έτσι, κάθε φορά καλείται να απαντήσει
σε διάφορα ερωτήματα όπως: ποια είναι η αιτία για την οποία το συγκεκριμένο
παιδί λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, πως έφτασε σε αυτό το σημείο, σε ποιον από
την οικογένεια μπορεί να υπολογίζει για
την βελτίωση της κατάστασης του παιδιού κ.λπ.
Μερικές φορές στις
δυσκολίες προστίθεται και η άρνηση του ίδιου του παιδιού, αλλά τις περισσότερες
φορές τόσο το μικρό παιδί όσο και ο έφηβος είναι πολλοί συνεργάσιμοι. Συνήθως
αισθάνονται εμπιστοσύνη και μιλούν ανοιχτά στο ψυχολόγο.
Ο ψυχολόγος επιθυμεί
γενικά να συναντήσει και τους δυο γονείς και το παιδί. Καθένας εκφράζει τους
λόγους που ζητάει βοήθεια, εξηγεί πώς βλέπει από την πλευρά του το πρόβλημα και
συνθέτει την ιστορία του ατόμου και της οικογένειας. Το απλό γεγονός ότι μιλούν
σε ένα τρίτο, που είναι «ειδικός», ακόμη και αν δεν ήταν πολύ θετικοί ο ένας
απέναντι στον άλλον, τους επιτρέπει όχι μόνο να εκφραστούν αλλά και να διαλύσουν τυχόν παρεξηγήσεις που
τους χώριζαν.
Μην διστάζετε, λοιπόν, να
ζητήσετε την συμβουλή του ειδικού. Το να απευθυνθεί κάποιος σε ένα ψυχολόγο δεν
είναι ταμπού ούτε τον στιγματίζει. Άλλωστε είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε
καταστάσεις, παρά να τις αντιμετωπίζουμε εκ των υστέρων.