Είμαι
έτοιμος να πάω στο Δημοτικό;
«Ο καιρός πέρασε και
πια δεν με χωράει το μικρό σχολείο....είμαι μεγάλος......εκεί, όμως, όταν
περνάω απ’ έξω βλέπω μεγάλα παιδιά και πολλά και τρέχουν γρήγορα στην αυλή.
Σπάνια ακούω να φωνάζουν την κυρία τους. Σαν να τα κάνουν όλα μόνα τους. Και
από το παράθυρο που βλέπω τις τάξεις είναι διαφορετικές. Δεν έχουν γωνιές ούτε
παρεούλες. Μόνο καρέκλες και θρανία βλέπω. Και αυτές οι τσάντες που κρατάνε
είναι μεγάλες με πολλά βιβλία και τετράδια. Είμαι έτοιμος άραγε;;;; νομίζω πως
ναι.......»
Κάποια παιδιά δεν είναι σχολικά ώριμα να
φοιτήσουν στο Δημοτικό γιατί αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε ορισμένους τομείς της
ανάπτυξης τους.
Ένα παιδί που ολοκληρώνει τη φοίτησή του
στο νηπιαγωγείο πρέπει να έχει κατακτήσει τον έλεγχο και τον συντονισμό στις
κινήσεις του. Να μπορεί δηλαδή να αντιγράφει γράμματα, να κινεί τα δάχτυλά του χωριστά, να χρωματίζει
μέσα σε πλαίσιο, να αντιγράφει πολύπλοκα σχέδια, να γράφει το όνομά του πάνω σε
γραμμή τετραδίου.
Στο παιχνίδι ένα παιδί πρέπει να μπορεί
να ισορροπεί, να χοροπηδάει από το ένα πόδι στο άλλο, να χρησιμοποιεί με
ευκολία κούνια, τσουλήθρα, τραμπάλα, να χειρίζεται την μπάλα, να μπορεί να
υπάρχει σε ομάδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ ή κάποια άλλη.
Ένα παιδί που έχει κατακτήσει το κινητικό
κομμάτι μπορεί να είναι αυτόνομο και στην αυτοεξυπηρέτησή του. Μπορεί να
ντύνεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, να διασχίζει δρόμο με προσοχή, να
ετοιμάζει απλά γεύματα, να κάνει μπάνιο μόνο του, να δένει κορδόνια.
Στον τομέα της ομιλίας και επικοινωνίας ο
λόγος του πρέπει να είναι «καθαρός», να αποστηθίζει τηλεφωνικούς αριθμούς, να
διηγείται μια ιστορία, να είναι σε θέση να περιγράψει ένα αντικείμενο με βάση
το σχήμα, το μέγεθος, το χρώμα, τη σχέση του με αντικείμενα που υπάρχουν κοντά
του. Πρέπει να έχει αίσθηση του χρόνου (χθες, σήμερα, αύριο, πριν, μετά). Να
δημιουργούνται μέσα από την καθημερινότητά του νέα ερωτήματα για πρωτόγνωρα για
εκείνο πράγματα και καταστάσεις.
Στον γνωστικό τομέα ένα παιδί 6 ετών
μπορεί να μετράει, να διακρίνει το πολύ από το λίγο, να κατηγοριοποιεί
αντικείμενα με βάση τις ιδιότητες του, να σειροθετεί, να διακρίνει το δεξί από
το αριστερό, να μπορεί να οργανώσει μια εργασία σε μια κόλλα χαρτί.
Να μπορεί να ολοκληρώσει μια
δραστηριότητα είτε αφορά κινητικό παιχνίδι, είτε καθιστική δραστηριότητα. Να
έχει καλή συγκέντρωση, να ελέγχει την ανυπομονησία του και την προσοχή του.
Κοινωνικά ένα εξάχρονο παιδί είναι σε
θέση να δημιουργεί φιλίες όχι μόνο μέσα από το παιχνίδι, αφού αυτό έχει ήδη
κατακτηθεί, αλλά και μέσα από συζητήσεις με συνομιλήκους. Μπορεί να εκφράζει τα
συναισθήματά του και να κατανοεί τα συναισθήματα των άλλων, μπορεί να
παρηγορεί, να επιλέγει φίλους, μοιράζεται παιχνίδια. Λίγο πολύ συμπεριφέρεται
κοινωνικά όπως ένας υγιής κοινωνικά ενήλικας.
Συναισθηματικά πλέον βιώνει και άλλα
συναισθήματα, όπως ντροπή, υπερηφάνεια, ενοχή, αυτοαξιολόγηση, άγχος. Είναι σε
θέση να αυτορριθμιστεί με βάση το αποτέλεσμα που έχει η συμπεριφορά του. Η
λειτουργική συναισθηματική έκφραση ενός παιδιού από εκεί και πέρα έγκειται πολύ
στο χειρισμό των γονιών, αφού με τη συμπεριφορά τους έχουν ή να διευκολύνουν ή
να «κουκουλώσουν» τη συναισθηματική φόρτιση του παιδιού.
Με βάση, λοιπόν, αυτές τις βασικές
δεξιότητες που ένα εξάχρονο παιδί πρέπει να έχει κατακτήσει οι γονείς έχουν να
αναρωτηθούν αν είναι έτοιμο για τη φοίτησή του στο δημοτικό ή τι επιπλέον
χειρισμούς χρειάζεται για να εξελιχθεί.